Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum. Utilitatis causa amicitia est quaesita. Quae cum essent dicta, discessimus. Etiam inchoatum, ut, si iuste depositum reddere in recte factis sit, in officiis ponatur depositum reddere; Duo Reges: constructio interrete. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum. Eamne rationem igitur sequere, qua tecum ipse et cum tuis utare, profiteri et in medium proferre non audeas? Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Sunt enim quasi prima elementa naturae, quibus ubertas orationis adhiberi vix potest, nec equidem eam cogito consectari. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere.
Stoici restant, ei quidem non unam aliquam aut alteram rem a nobis, sed totam ad se nostram philosophiam transtulerunt; Tu autem, si tibi illa probabantur, cur non propriis verbis ea tenebas? Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. Vides igitur, si amicitiam sua caritate metiare, nihil esse praestantius, sin emolumento, summas familiaritates praediorum fructuosorum mercede superari. Huc et illuc, Torquate, vos versetis licet, nihil in hac praeclara epistula scriptum ab Epicuro congruens et conveniens decretis eius reperietis. Hoc non est positum in nostra actione.
Et summatim quidem haec erant de corpore animoque dicenda, quibus quasi informatum est quid hominis natura postulet. An haec ab eo non dicuntur? Quae cum essent dicta, discessimus. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. At vero illa, quae Peripatetici, quae Stoici dicunt, semper tibi in ore sunt in iudiciis, in senatu. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Hic ego: Etsi facit hic quidem, inquam, Piso, ut vides, ea, quae praecipis, tamen mihi grata hortatio tua est. Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus;